రసన

“హెలో... స్వప్న గారా?” “కాదండీ , స్వప్న అనేవాళ్ళు ఇక్కడెవరూ లేరు.” “సారీ... నాన్నగారి ఫోన్ లో మీ పేరు మీద ఈ నెంబర్ ఉంటే చేశాను .” “ఎవరో ఆ నాన్నగారు ?” “శ్రీనివాస్ గారండీ.” “ఇంతకీ మీరెవరో ?” “ శ్రీనివాస్ గారి కొడుకుని. భరత్ నా పేరు.” “ఆహా... అలాగా. అయితే ఏంటట ? నేను స్వప్నను అయితే ఏమిటి ? కాకపోతే ఏమిటి ?” “మేడమ్ నేను విషాదంలో ఉన్నాను. స్వప్నగారు మీరేనా కాదా చెప్పండి. ఒకవేళ మీరు నేను అనుకున్న స్వప్నగారు   కాకపోతే సారీ.” ఎందుకో గొంతు కొత్తగా అనిపించింది స్వప్నకు. చెవి దగ్గర ఉన్న మొబైల్ ముఖం వద్దకు తీసుకు వచ్చి చూసింది. కాల్ శ్రీనివాస్ నుంచే.. సందేహం లేదు. అతని పేరే కనిపిస్తోంది. ఆట పట్టిస్తున్నాడు తనను. తగ్గకూడదు , తను కూడా ఆడించాల్సిందే. “ఆహా... అంతటి విషాదం ఏమిటో అబ్బాయిగారికి ?” “సారీ మేడమ్ , మీరు ఎవరో కానీ , కొంచెం ఎక్కువ మాట్లాడుతున్నట్టు అనిపిస్తోంది. ఒకవేళ మీరే నేను అనుకుంటున్న స్వప్న గారైతే ఒక విషయం చెబుదామని ఫోన్ చేశాను.” “ఏమిటో ఆ విషయం ?” “శ్రీనివాస్ గారు పోయారు.” “ఆటలకైనా ఒక హద్దుండాలి శ్రీనివాస్. ఇటువంటి మాటలు ఇకెప్పుడూ వొద్దు. సారీ... న...